Oude wonden



Dwars lagen verdorven doornen​
geweerhaakt vast te roesten in mijn grond​
als euvel van oude wonden,​
die zijn doorgegroeid in pijn.

Gespalkt, gekneveld en geweerd,​
maar weerbarstig ingroeiend,​
priemen​
in het plaveisel van mijn ziel stekend,​
scheurde uiteindelijk dat​
wat niet zou mogen​
scheuren

Ik heb ze toen bij de stam gevat,​
en tot bloedens toe​
elke haarwortel uitgebeten​
tot het,​
voorgehouden aan​
het nieuw gevondene,​
uiteen viel en​
niet meer was,​
want Ik​
ben Zelf​
opgestaan...

​

Vincent van Eeden