Elegie voor een boom​
-Het bloed der bomen I



‘k Zag hem nog fier ruisend​
in de beelden van mijn jeugd​
zacht glinsterend in storm en tij,​
de zoete schaduw van de zomer werpend,​
liefdevol koesterend al wat onder hem was.

Nu rest slechts de geur​
van het bloed der bomen,​
een zich als pijnlijke nerf doorwortelende priem​
in de bodem van mijn herinnering,​
als ik in gedachten nog even mijn hand op zijn bast leg,​
en opeens wordt het allemaal helder,​
en treur ik niet meer.

Want de wijsheid van een boom,​
is het berusten in zijn lot,​
en vrede vinden in het Zijn.​
En elke dag weer,​
wil ik van mijn hart een​
boom maken​
...

​
Vincent van Eeden